پرواز دل

سحرگاهان به نام عشق برخاست                                 ز نام می گسارش،مستی برپاست

ز روی مه نگار یار زیبا                                         چه دلها از درون افتاد از پا

ز شوق دیدن روی چو ماهش                                   زمین هم دل به لرزش داد هر دم

ز هر سو تا ببیند عشق دیرین                                  سرش طاقت نیاورد عشق شیرین

کمی دل دل کنن سویش روان شد                              کمی آهی کشید رویش عیان شد

شبانگاهان به وقت رفتن نور                             دلش پرواز کرد در معبد دور.....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: